La ultima semana...

Lieve mensen thuis,

Mijn laatste week is,zoals verwacht,omgevlogen!Dit heb ik allemaal gedaan:

Woensdag:
De treinrit van Riobamba naar "El nariz de Diablo" was erg bijzonder!We hadden prachtig weer en de uitzichten waren prachtig.Het was ook wel spannend,omdat de trein nogal heen en weer ging en als je over het randje van het dak keek,zag je niks meer dan een veel te diepe afgrond.Toch voelde ik me niet onveilig en heb heel erg van de uitzichten genoten!De 6 uur durende rit vloog dan ook voorbij!De rots die op een duivelsneus zou moeten lijken,viel tegen.Het was een gewone berg,waar je met heeel veel moeite een neus in kon zien.Gelukkig was de rit speciaal genoeg om toch met een voldaan gevoel van het dak te klimmen.

Donderdag:In de bus wijzigde ik mn plannen meteen door naar Quito te gaan,omdat in Saqasilli een bijzondere markt moet zijn.Er waren verschillende markten en eerst ben ik naar de dierenmarkt gegaan.Ik kan nog steeds niet wennen aan de schreeuwende biggen als ze bij hun achterpoten opgetild worden,maar verder zag het er allemaal vredig uit.Ik heb ook lekker rondgesneupt op de andere markten,en de laatste souveniertjes gekocht.
Toen door naar Quito,waar ik de laatste dagen bij mn gastgezin heb gewoont.Consuelo wou niet dat ik in een hostal ging en ik ben er heel blij mee,het is heerlijk nog een paar daagjes in huize Burbano te wonen!

Vrijdag:Lekker uitgeslapen en toen naar Quito,ik moest afscheid nemen van de organisatie die mijn project in de Galapagos geregeld heeft,heb in het reisburo nog even naar Galo in de jungle gebeld en gelijk mn Cotopaxi tour door zaterdag geregeld.s Avonds gezellig film gekeken met de familie...

Zaterdag...Om de volgende ochtend veel te vroeg gewekt te worden.Dat is wel een nadeel van wonen in het zuiden,je moet ong.een uur reizen om in het centrum te komen!
Met 7 anderen gingen we met "de Biking Dutchman" richting de Cotopaci(de hoogste actieve vulcaan ter wereld)Van ver zag het er allemaal helder uit en konden we zelfs de top zien,maar toen we aankwamen was het erg bewolkt en begonnen de problemen...we moesten een busje uit een riviertje trekken en bij de ingang bleek de weg voor een groot deel weggespoeld te zijn door de regen.Omdat we geen zin hadden om daar op te wachten,zijn we maar vast op onze mountanbikes gegaan.

Toen bleek dat de weg weer gemaakt was,gingen we met de auto richting de voet van de berg en waren we de enigsten die met de fiets weer naar beneden gingen,de rest van de bezoekers ging richting de top.Het dalen was best eng,de weg lag vol stenen en het ging,zelfs met mn hand vol op de rem,heel hard!Auu..

Na de (erg lekkere)lunch gingen we verder,maar door de stromende regen en de modderige wegen,was dat bijna niet te doen en zijn we weer de auto ingestapt.Met mooi weer was het echt geweldig geweest!

Het punt waar de weg weggespoeld was,was weer een beetje open en erg modderig en ja,we zaten na de poging van de chauffeur echt helemaal vast.Het zag er echt niet goed uit,het water spoelde steeds meer modder en stenen weg en de weg was dus na een tijdje weer helemaal open.Ik ben benieuwd wat er met de auto gebeurt is,ik hoop echt dat ie niet weggespeold is,met 10 fietsen op t dak...

We zijn gaan lopen na de ingang en toen ik,om een uur of half elf,koud,met open voeten en erg moe thuiskwam,was ik blij in mn bedje te kunnen stappen..

Zondag:Ik heb niet zo lang kunnen slapen,want ik ging,met een jongen die ik de dag ervoor ontmoet had,naar Mindo!Mindo is een klein lief dorpje die bekend staat om zn prachtige omgeving en nevelwoud.
We zijn met een groep van 6 engelse meisjes en een gids naar de top van de berg geklommen,om uiteindelijk bij een mooie waterval uit te komen.Ik waande me weer helemaal in de jungle,met zn prachtige begroeing,warmte,vlinders en geluiden.

Maandag(vandaag)Vanmorgen heb ik gezellig even gekletst met thuis(nederland dus) en ik was van plan om voor de laatste keer naar het oude centrum te gaan,ik heb nog steeds veel kerken en gebouwen niet goed bekeken.Helaas voel ik me niet zo lekker,ik heb vast wat opgelopen met de kou zaterdag.

Als je er over nadenkt is dat best speciaal aan Ecuador,de ene dag zit je in een winters klimaar met veel regen en de volgende dag zit je in een suptropisch klimaat!Ik kan me eerlijkgezegd niet voorstellen dat ik morgen weer thuis ben.

Als je me zou vragen hoe het voelt weer terug naar huis te gaan,moet ik eerlijk zeggen er nog niet helemaal klaar voor te zijn.Ik heb de hele week meer zenuwen gehad om terug te gaan,dan dat ik had om hier te komen.Zaterdag zat ik in de bus te kijken naar al die duizenden lichtjes die verspeid zijn over de bergen en ik moest denken aan het begin,toen ik alles nog nieuw,speciaal en spannend vond.
Nu voelt het allemaal heel gewoon,het is grappig dat ik nu gewend ben aan de dingen die hier zo normaal,maar voor ons zo anders zijn.

Toch sta ik vaak nog steeds te kijken van de prachtige natuur(vooral de Andes),ik ga zo veel missen hier,de prachtige taal,de gaos,de Indigenas,dat alles zich op straat afspeeld(ze verkopen hier echt alles),de barbeque geuren die je overal ruikt,vers fruit en jugos,de kleuren en ook het heerlijke gevoel van reizen,nooit te weten hoe de volgende dag er uit gaat zien.Natuurlijk ook mijn Ecuadoriaanse familie en de speciale mensen die ik tijdens deze reis ontmoet heb.

Al bij al,ik had het zo nog wel een paar maandjes vol kunnen houden hier,maar als ik terugkijk op de afgelopen 5 maanden,kan ik dat doen met een oprechte glimlach en met een gevoel van waardering voor de lieve mensen die ik ontoet heb en voor de,vaak bijna onwerkelijke natuur die ik gezien heb.
Wat ben ik blij dat ik de mogelijkheid heb gehad hier te komen!

Hetgene wat me blij maakt weer naar huis te gaan,is om jullie weer te zien.Ik heb een aantal dingen geleerd deze reis,en een van de belangrijkste is dat ik de mensen die dicht bij me staan,zo waardeer!

Entonces,hasta mañana,

Besos Renee

No sueño tu vida,pero vida tu sueño!



(Droom je leven niet,maar leef je droom,al bij al,haal uit het leven wat er in zit!)