Tante Thuis

Inmiddels een kleine week thuis met de mooiste reden om naar huis te komen, ik ben tante geworden van mn kleine nichtje Eva May!
Heerlijk om na bijna drie maanden mijn familie weer in m'n armen te kunnen sluiten.

Hier in Friesland, met stil weer en rustige straten is het goed om even bij te komen. In gedachten terug naar een maand geleden. Nadat ik Myelle had opgehaald van het vliegveld in Bangkok zijn we na het droppen van onze tassen naar het rustige buurtje achter het hotel gegaan voor een verse fruitshake (Thailand heeft voor mij het lekkerste fruit ter wereld!) Nadat Myelle knikkenbollend op het terras probeerde te lezen was het tijd om vroeg op bed te gaan en hebben we de volgende dag vroeg op straat ontbeten.

Met een tuk tuk tour voor 20 Bat (= 50 cent) hebben we grote bouddha's en tempels bezicht en, hoe kan het ook anders, vriendelijk bedankt tegen een kleding fabriek waar onze chauffeur gratis benzine kreeg en het touristenburo die beweerde dat er geen hotels te krijgen zijn in de rest van Thailand. Uiteindelijk niet naar het Koningklijk paleis maar naar de grootste liggende bouddha ter wereld gelopen. Heel bijzonder.

De volgende dag na aanraden op de fiets door Bangkok met een Drachtster gids. Leuk! s Avonds ons treinticket geboekt om de volgende avond (na een thaise massage, gezichtsbehandeling en knipbeurt ;) in de nachttrein naar het eilandje Ko Tao te rijden.
De harde treinstoelen, het felle TL licht,de boottocht en te weinig water drinken deed ons geen goed en pas een goede dag rust konden we het eiland gaan verkennen..

..om te ontdekken dat Thailand naast het lekkerste fruit ook het lekkerste eten heeft! We zijn op 1 avond na naar ons favoriete restaurantje gegaan voor de lekkerste Pad Tai , groene currie en verse fruitshakes. Mmmm

Ko Tao is hét eiland om te duiken, maar wij hebben onze dagen gevuld met scooteren naar de verschillende strandjes, snorkelen (nog een verhaal apart he Myelle) lezen, coctails drinken, zwemmen en een dag Kayakken. Bijzonder om een paar meter van de zee te slapen en zo vaak te kunnen zwemmen als je wilt in heerlijk helder water.
Na een week die voorbij is gevlogen deze keer met een fijne boottocht naar het volgende eiland gevaren. Ko Pagnang staat bekend om zn full moon, half moon en black moon party's en later bleek, zn detox, yoga en healingcentra. Ondanks peakseason ook hier een mooie bungalow gevonden vlakbij het strand. De 4 dagen dat we hier waren ook hier het eiland verkend met de scooter en elke avond gegeten op een vaste eetplek. Deze keer op een markt met lekkere eettentjes, uiteenlopend van sushi tot verse chips en salades.
Een van de meest bijzondere dingen toch wel het uurtje op de nek van een olifant. En ook de floating party, het dobberen in zee die elke keer van kleur verschilt, de reiki behandeling, het lezen, kletsen en fotograferen hebben ons goed gedaan.

De nachtbus naar Bangkok viel mee en na 2 uurtjes bijslapen stond Floriske ineens in ons hotel en hebben we gezellig ontbeten samen. De uurtjes die Floor aan het fietsen was, hebben wij besteed aan nog maar een Thaise massage (die zijn heerlijk! en gelovelijk hoe sterk de Thaise masseuses zijn) een gezichtsbehandeling en alvast een kijkje bij de verschillende souveniers.
De volgende dag met de locale bus (ging goed he meiden) naar Taalin, een drijvende markt gereden. Die avond kwam ik erachter dat ik tijdens de busrit naar Bangkok tante ben geworden! Dat nieuws zette mn wereld even op de kop en na een avond de drukte van Kao San Road -een soort Salou met luide toeristen en emmers drank - opgezocht te hebben gingen Myelle en Floriske slapen terwijl ik probeerde te skypen.

Terug in Kathmandu voelde gek vertrouwt en raar, omdat de straten niet gevuld waren met toeterend verkeer, maar leeg vanwege een staking vanwege de verkiezingen. Sinds het Koningshuis is doodgeschoten heeft Nepal een regering die volgens de Nepalezen met wie ik gesproken heb niks uitvoert. Ik voel me prettig in de ongedwongen gaotische manier van leven die zo recht tegenover de onze staat. De kapotte wegen, smoezelige winkels, powercuts en inefficiente manier van werken vind ik zn charme hebben, maar de situatie is voor de meeste Nepalezen natuurlijk frustrerend. Alhoewel ze daar wel weer met een geduldige en vriendelijke manier mee om gaan.
Het enige wat ik moeilijk heb gevonden is de armoede, omdat je er niks aan kunt veranderen en geen manier juist lijkt om hier mee om te gaan.

Ondanks een ongekende behoefte om naar huis te gaan heb ik genoten van mn laatste dagen in Kathmandu. Ik heb een serieuse shopdag ingelast en nog een keer de bijzondere sfeer in Boudnath geproeft. Net als m'n eerste avond heb ik mijn reis afgesloten met een laatste dal bath met mn klasgenootje Anne en haar vriendje Manesh. Met de Tibetaanse sjaal die ik van mn hostel om kreeg als afscheid heb ik mn laatste roepies uitgegeven aan souveniertjes en ben ik in de taxi naar het vliegveld gestapt.

Ik las in de Lonely Planet dat wie Nepal ooit bezoekt, terug wil komen ...