De Annapurna Circuit

Hallo allemaal!

Inmiddels alweer helemaal bijgekomen van de trekking,heelfijn om weer schone kleren en elke dag een douche te hebben!Siinds 2 dagen weer in Pokara en het voelt als elke dag vakantie: s ochtend 2 uur lang ontbijten in het zonnetje en de rest van de dag alles op een heel laag tempo. Inmiddels een beetje drukker met toeristen omdat kerst er aan komt!

De trekking was ongelovelijk. Zulke prachtige bergen gezien, niet te bevatten. Fysiek was de tocht soms best pittig, gelukkig niet vanwege mn knie, maar vanwege de hoogte en de kou.

Omdat de samenvatting per dag hieronder nogal lang is ( voor de meesten een beetje te lang denkik) wil ik jullie alvast een hele fijne kerst wensen!

Ik weet zelf nog niet precies wat ik ga doen, maar ik ga iniedergeval uit eten met Joel en Norbert en vast nog meer andere toeristen.
Omdat de stroom hier vaker uit staat dan aan -dit internetcafe heeft een generator gelukkig- is de sfeer s avonds al heel gezellig met overal kaarsen.

Dag 1 Pokara - Besi Sahar
'Even' een TIMS (trekkingsbewijs) en entreewijs halen duurde de hele ochtend. Na dik een middag reizen in een minibus en lokal bus aangekomen in Besi Sahar. Nieuwe regel: je eet in het hotel waarin je slaapt.

Dag 2 Besi Sahar- Chame -2710m-
Vandaag valsspelen; normaalgesproken begint hier de trekking, maar Joel en ik nemen een jeap. 7h werd 11h en ons intussen vermaakt met een spelletje kaarten met de locals. Na een stuiterrit van 6h over onmogelijke wegen en langs diepe afgronden aangekomen in Chame. Nu we noorderlijker zitten oogt de bevolking Aziatischer / Chinezer en is het een stuk kouder!

Dag 3 Chame - Upper Pisang -3310m-
Eerste dag wandelen! Omgeving is mooi, geen punt zonder bergen en in het dal een heldere rivier. Je zou niet durven klagen want onderweg kom je Nepalezen tegen die een onmogelijke hoeveelheid balken en hele kasten via een touw om hun voorhoofd op hun rug dragen. Vandaag ongeveer 7 uur gelopen. Je kunt merken dat de Annapurna Circuit heel polulair is, overal wordt gebouwd aan nieuwe hotels en er wordt hard gewerkt aan een weg rondom. Jammer.
Aangekomen in Upper Pisang geen boe o bah meer kunnen zegen. Alle kenmerken van hoogteziekte zijn onverwacht daar: misselijk, moe, hoofdpijn, katerig, s nachts slecht slapen en zo koud! Werd niet echt blij van de knoflooksoep die schijnt te helpen..

Dag 4 Upper Pisang - Manang -3540m-
Rustig aan gedaan met wandelen, vooral heuvel op was erg vermoeiend. Blik fruit als lunch gehad en toch maar doorgezet naar Manang. Daar aangekomen na een tijdje zoeken een goed hotel gevonden met een heerlijke kachel in de eetruimte. Warmte doet een mens goed en voelde me weer oke die avond.Gezellig gekaart en gekletst met een groep Australiers en Engelsen.

Dag 5 Manang
Manang is het dorpje waar iedereen blijft om te acclematiseren. Niet dat het zo veel hoger is, maar het is er gezellig en heeft zelfs een knus bioscoopje. Om ons alvast voor te bereiden op morgen vandaag een klim van 700 meter gemaakt. Prachtig uitzicht op een gletsjer en een helderblauw meer. De Himalaya, waaronder de Annapurna 's zijn niet te bevatten zo groot, de hoogste zijn > 7000 meter.
In de namiddag 7 jears in Tibet gezien met popcorn en thee mmm

Dag 6 Manang- Khangsar -4200 m-
De wereld is wit de volgende ochtend. Het heeft gesneeuwd!
Heb de avond ervoor besloten verder te gaan met Engelsman Simon, een ervaren trekker -handig!- en de San San, een lieve Chineze vrouw en haar drager Sjoeman, een 18 jarige Nepalees. Ze wilden proberen naar het schijnt het hoogste meer ter wereld te gaan, het Tilicho meer.
De tocht naar de eerste stop duurde ongeveer 2 uur en is bijzonder zo in de sneeuw. In Khangsar krijgen we te horen dat het avontuur niet door gaat omdat het te gevaarlijk is in de sneeuw en dat het base camp hotel z'n deuren heeft gesloten. Jammer, maar de omgeving maakt alles goed, de bergen zijn weer onbeschrijvelijk. De hete emmer water die ik i.p.v. een koude douche krijg doet meer met me dan de warmste douche thuis.

Dag 7 Khangsar - Letdar - 4230m-
Van 9 tot 17h gewandeld vandaag. Omgeving is wit en bewolkt. Ons eindpunt Letdar bestaat uit 2 hotels, we kiezen degene waar de wc het minste stinkt. Deze wordt gerunt door 2 pubers die 3 blokken hout genoeg vinden voor in de kachel en ons niet meer dan 2 dekens willen geven. Vroeg op bed en god wat is het koud. Inmiddels heeft Roos, een schattig Koreaans meisje met een enorme backpack zich bij ons aangesloten.

Dag 8 Letdar - Thorang Pedi -4450 m- en High Camp -4850 m-
Pittig dagje. Eerste uitdaging zijn de Yac's, grote harige koeien en stieren met enorme horens. Je kunt ze wegjagen met je stok, maar vond het toch echt wel een beetje eng, vooral toen 2 mannetjes een paar meter verderop even kopjestoot gingen doen. Daarnaast klimmen we vandaag meer dan 600 meter, het dubbele van wat wordt aangeraden.
De wandeling duurt lang en gaat over een dun paadje gemaakt van voetstappen in de sneeuw, langs een diepe afgrond.
Na een lunchsstop in Thorang Pedi een zware stijle klim naar High Camp. Beter nu dan morgenvroeg. Aangekomen in High Camp geen vuur, dus zitten we gezellig met z on 15 man met kaarsen en hoofdlampen bijelkaar. De sfeer is opgelaten, omdat iedereen zo ver gekomen is en morgen een grote uitdaging zal zijn.

Dag 9 High Camp - Thorong Pass- 5416 m- en Muktinath -3800 m-
15 december: gefeliciteerd Mama!
Wat een dag, wat een nacht! Uitersten volgden elkaar op. Rond half 8 naar bed, maar eerst met open mond in mn eentje staan kijken naar de sterrenhemel. 3 vallende sterren gezien en de sterrenhemel nog nooit zo gezien. Geen woorden voor.
Slapen was hel, koud (-20!) , benauwd, last van mn keel, longen, pijnlijke spieren en midden in de nacht er uit om in de sneeuw naar de wc te gaan. Oef..
Volgende ochtend na 7 enen als laatsten vertrokken. En een uitdaging was het. Om de 10-20 stappen naar lucht happen, kon wel huilen in het begin. Zonnetje maakte het daarna wat aangenamer en lopen in mn eigen ritme hielp. Na ongeveer 3 / 4 uur bikkelen was daar ineens het eindpunt, Thorong Pass, de breedste berg pas ter wereld tussen 2 enorme bergen, de Yakwakang -6482 m- en Thorong peak -6144 m-

Wat ik als eerste heb gedaan? Gaan zitten, mn laatste dropjes opgegeten en genoten, van het uitzicht, van de zon en van mn persoonlijke overwinning. De steile tocht naar beneden, die bekend staat als de 'knee breaker' viel me mee, tuurlijk mn knieen wel gevoeld, maar niet zo dramatisch als ik verwacht had. Na 4 en aangekomen in Muktinath. Thuis gebeld en de heetste douche tot nu toe. Fijn!
Ik slaap -het is hier 4,5 uur later- terwijl mn havo vriendinnetjes onze 10e Sintavond vieren en er thuis geproost wordt op mn moeder.

Dag 10 Muktinath - Jomsom - 2720 m-
Besloten alleen verder te gaan, via een alternatieve route.
Fijn om alleen te zijn in deze prachtige omgeving.
De route is in het begin heel goed aangegeven met blauw - witte markering, maar na een paar uur steekt de wind op en zijn de bordjes verdwenen.. Zo in mn eentje begon ik toch wel een beetje te twijfelen, maar in de prachtige vallei met rivier beneden zijn wat huisjes zichtbaar.
Gelukkig goed gelopen en in Lubna werd ik verwelkomd in het enige restaurantje. Ik ben ook de enige toerist en wordt nadat ik het dorpje verlaat vanaf het dak door de eigenaar van het restaurantje de goede richting op gewezen. Het landschap is heel ruig en ik ben nu toch wel erg blij met mn bergschoenen. Na ongeveer 2 uur kom ik aan in Jomson.

Dag 11 Jomson - Tatopani -1200 m-
Vandaag weer valsspelen, ik pak de bus waar ik de bonus toeristenprijs voor betaal. Hoe verder je in de route komt, hoe duurder alles is. De prijzen zijn 3x zo hoog als in Pokara. De bevolking is zo gewend aan toeristen dat ze je geen gedag zeggen en de kinderen willen of een 'sweat' of een 'pen''. De stuiterbusrit van ongeveer 5h gaat door een landschap van bergen met dennebomen. De rivier is nog steeds daar. Ik droom weg met m'n mp 3 speler.

Dag 12 Tatopani
Tatopani is nog veel relaxter dan verwacht. Het is hier warmer, zonnig en er is een hotspring!Ik besluit een dagje helemaal niks te doen en na een paar uur badderen in de hotspring val ik bijna in slaap onder de mandarijnenbomen.
Net toen ik een voordeel van de kou, namelijk geen insecten- had bedacht, bleek de 'distel' in mn slaapzak een 15 cmlange harige rups en besefde ik dat de de jeuk op mn been en arm afkomstig waren van de haren die er nog in staken. Aii

Dag 13 Tatopani - Chitre -2390 m-
Tatopani heeft me lui gemaakt en ik heb, net als de anderen die hier vertrekken, niet z on zin in de klim die ik weer ga maken vandaag.
De omgeving is een stuk groener hier en ik kom langs iddilysche dorpjes.
Verkeerd lopen lukt niet, want ik word vanuit de vallei geroepen door een boerin die me de juiste weg wijst en me een mandarijn geeft.
De kinderen die je onderweg tegenkomt zijn prachtig.Zelfs de kleinsten vouwen hun handjes samen als ze 'namaste' tegen je zeggen.
In mn lunchsstop Shikha kom in Norbert, Hongaar die ik in Tatopani heb ontmoet, tegen en we lopen samen verder. De bevolking lacht om zijn lengte (>2 m). De klim naar Chitre bestaat uit heel veel traptredes en is pittig.

Dag 14 Chitre- Ghorepani - Poon Hill -3210m-
Vandaag makkelijk dagje, 1,5 uur klimmen naar Ghorepani en met zonsondergang naar de reden voor al dat klimmen, Poon Hill, een uitkijkpunt over de Annapuna's en andere bergen.
De camera krijgt er nooit op hoe mooi het is. Prachtig.

Dag 15 Ghorepani - Pokara
Vandaag meer dan 1000 meter dalen!
De rustige wandeling gaat veel door bos en alles is weer groen.
Prachtige bloemen,vogels en vlinders. Na een hele dag dalen eind van de middag meteen de local bus gepakt naar Pokara. Genieten, met de Nepaleze muziek, de wierrook en het lekker kunnen zitten.

De komende dagen dus rustig aan, met wat yoga en meditatie en gezelligheid met andere toeristen. Ondanks dat de Nepalezen geen kerst vieren is er hier vanaf de 28ste een 4 daags festival, moet heel leuk worden. Ik ben benieuwd!