Aangekomen in Thailand!

Inmiddels aangekomen in Bangkok en ik bevind me zomaar weer in een hele andere wereld. Ik moet wennen aan de gekke Thaise tongval en het warme weer. Het eerste wat me opviel in de taxi - wat niet helemaal goed ging door de taalbarrière- was hoe modern en westers het er hier uit ziet, wolkenkrabbers en luxe auto's op normale wegen.
De wc's zijn kitschi,westers en schoon in vergelijking met de Nepaleze. Duidelijk is dat de Koning hier heilig is want z'n gezicht pronkt overal,van grote gouden kitschi ornamenten op straat tot op de muur van de supermarkt en het internetcafe. De roepie is ingeruild voor de bath en inplaats van de tafel van 100 gebruik ik nu de tafel van 40.
Engels word hier een stuk minder gesproken, maar ook hier is de bevolking behulpzaam. Op zoek naar waar ik was op de kaart kwam een behulpzame vrouw op me af en herhaalde alles wat ik zei en ging onder andere op zoek naar 'just walking', heel lief.
Voor mij oogt de bevolking serieus in vergelijking met de goedlachse Nepaleze bevolking. De vrouwen zijn hier in het algemeen heel mooi en ik betrap mezelf er op dat ik de oude, westerse man hier stiekem met een andere blik bekijk..
Het laagseizoen is ingeruild voor het hoogseizoen en omdat Thailand al veel toeristischer is dan Nepal, schat ik dat 1/4 van de mensen op straat blank is. En daar is de stad op ingesteld. Overal kun je een goede kop koffie, een Belgisch biertje of een lekkere -of dat echt zo is laat ik volgende keer weten hihi-Thaise massage krijgen.
Naast de warmte en de muggen is ook het eten anders, nog steeds koriander (ik kan er al iets beter tegen) maar ook hier heerlijk eten,in plaats van samosa en fried noodles kun je hier heel makkelijk aan thaise noodels en vers fruit komen. Veel meer groente in het eten maar ook vlees, veel vlees en veel vis, ongekoeld in de zon. Ik weet zeker dat Myelle hier ook vegetarisch gaat eten. Morgen ga ik haar op halen met de skytrain.

Mijn laatste weken in Nepal veel alleen gereisd en daardoor bijzondere plaatsen gezien,bijzondere momenten meegemaakt en mensen ontmoet. Na de retraite ben ik naar de Koreaanse tempel gegaan waar je kunt blijven slapen, als je wilt mediteren en 3 x per dag een maaltijd krijgt.
Boeddhisten vanuit de hele wereld komen naar Lumbini om de geboorteplaats van Bouddha te zien. Er hing een bijzondere sfeer met alle monniken, gebedsvlaggetjes en mensen die mantra's zongen.
Na Lumbini heb ik besloten om de lange reis naar Bardia National Park toch niet te maken, maar terug te gaan naar Kathmandu. Om eindelijk mn kleding en m'n haar, inmiddels veranderd in 3 dreads,te wassen.
Mezelf getraktreerd op een heerlijk luxe hotel met heet water, een kachel en een zacht bed. Mmmm
Daarna dacht ik het ergste verkeer en drukte in Thamel te ontvluchten door naar Patan te gaan,volgens de Lonely Planet een plaatsje met een Durban Square (een centrum die bestaat uit tempels) en ik dacht, een yoga centrum.
In plaats daarvan bleek het een buitenwijk van Kathmandu te zijn met nog steeds te veel mensen en te veel verkeer en geen yoga centrum.
Ik moet er ongelukkig uit hebben gezien, want Bobin, de eigenaar van een winkeltje met organische koffie en 2 appartementen zag me lopen en stuurde een meisje op me af of ik verdwaald was. Terwijl ik nee tegen haar zei besloot ik dat het tijd was voor een kop koffie en liep ik zijn winkel binnen. Een interessant gesprek over de Vipassana volgde en omdat ik duidelijk aan rust toe was mocht ik met de belofte een mailtje naar de Lonely Planet te sturen in 1 van de luxe appartementen blijven, in een monumentaal huis direct naast Durban Square. Ik heb soms - best vaak eigenlijk- z'on geluk!
De volgende dag een tour door de kleinste straatjes en verstopte tempels en daarna even helemaal niks. Ik heb veel geslapen en geschreven op het zonnige terras terwijl er gitaar en dejmbe gespeelt werd in de winkel.
Heerlijk.
Ondanks het verleidelijke aanbod om langer te blijven ben ik weer terug naar Kathmandu gegaan. De volgende ochtend vroeg op om yoga te doen, maar ook dit keer mocht het niet zo zijn, want de voordeur Silver Home Hotel was op slot, een gast had de voordeursleutel meegenomen?
Na een chai op straat en een ontbijtje in een restaurantje die toch niet op dezelfde plek was als waar het minibusje stopte (Indiers?) met een minibusje aangekomen in Boudnath, wat je uitspreekt als Bouddha.

Ook deze plaats is heel belangrijk voor Boeddhisten en vooral voor Tibetaanse Boeddhisten. In Boudnath wonen dan ook vooral Tibetanen. Voor mij één van de mooiste plaatsen die ik bezocht heb in Nepal.
Zodra je het terrein van de grote stupa binnenloopt kun je nog maar 1 kant op, namelijk met de klok mee rond de stupa,mee met de mensenmassa die de gebedswielen laat draaien terwijl ze de mantra ''am mane pame ho'' zeggen. Het schrijven in het restaurantje waar ik boterthee en tibetaanse thee heb geprobeerd bracht me in gesprek met een chineze bouddhist, een monnik en een yogi en het schrijven op een bankje naast de stupa een chips moment met een paar oude Tibetaanse vrouwtje. Hierdoor zag ik nu meer dan ooit dat mensen echt mensen zijn met misschien andere gewoontes en kleding maar met dezelfde menselijke nieuwschierige en sociale trekjes.

De zon, het mogen meemaken van het ochtendgebed in een Tibetaanse gumpa, het meelopen met de Boeddhisten rond de stupa,waardoor ik me voor het eerst niet anders als blanke voelde, het zien van de overgave waarmee de Tibetaanse Boeddhisten zich laten vallen voor de stupa, de met kaarsen verlichte stupa vanwege de volle maan en de ontmoeting met Cattie, een Australisch meisje waar ik een enorme klik mee had omdat we zo op elkaar lijken, maakt de tijd in Boudnath heel bijzonder.

-Tadaa !- en nu een heel ander avontuur voor de boeg: met Myelle Thailand ontdekken! Ik ben weer heel benieuwd en zie er naar uit om een duik te nemen in de zee. Jippiedepippie!